नमराज जैशीको कविता 'प्यारा फर्की आउनुहोस् घर'

प्यारा फर्की आउनुहोस् घर

                          - नमराज जैशी

आखाबाट साउने झरी बगाउछन,बाआमा घरमा यता।
कसलाई सुनाउ सुन्ने कोहि छैन यहाँ,मेरा मनका ब्यथा।
के गर्दै बसिरहेका छौ मेरो प्यारा ,सात समुन्द्र पर।
आमा बाको मुख हेर्नेभए चाडै,फर्की आउनुहोस घर।

मसानघाट भरिएकाछन बिश्वभरी,खचाखच लासले।
कयौ आमाका कोख खाली बनायो ,यो पापी भाईरसले।।
के हुन्छ थाहा छैन मलाईयहाँ,लाग्दैछ मनमा डर।
जसरी भयपनी मेरो प्यारा,फर्की आउनुहोस घर।।

साग, सिस्नो खाई बाचउला,यहि आफ्नै देशमा।
मरे सबै सङ्गै मरौला पियारा,नबस त्यो परदेशमा।।
हुनेखाने महलभित्र छन यहाँ,छैन गरिबको भर।
यिनै गरिबको सेवा गर्न प्यारा,फर्की आउनुहोस घर।।

बस्न बाध्य छन बिचरा मनुष्य,घरभित्र भोक भोकै।
पिडामा डुबिरहेकोछ आज,सारा सन्सारमा लोकै।।
मरिन्छ्की भन्ने पिरले जगतको,भाकोछ मुटु थरर।
मरे आफ्नै देशमा मरौला प्यरा,फर्की आउनुहोस घर।।

कालापानी,लिपुलेक हुँदै,लिम्पियाधुरामा आई।
आमाको छाति चिरा पारिसक्यो,पापी डोजर चलाई।।
छातिमाथी चिरा पर्दा आमा हाम्री,रोईरहेछिन बर्बर।
आमाको अस्मिता बचाउन प्यारा,फर्की आउनुहोस घर।।

नेताज्यू लुटदैछन देश यहाँ ,गिद्ध र स्यालले झै गरि।
जनतालाई मात्रै चिन्ता छ यहाँ,बाच्ने होला कसरी।।
सिङ्गो मानव जगतनै अहिले,रोईरहेछ धर धर।
देशको माया मन्मा राखेर प्यरा,फर्की आउनुहोस घर।।